Arsuz sağlam kalan mahalleleriyle depremzedelerin sığınağı durumunda. Arsuz’dan sonra Antakya’ya geçiyoruz. Önceki ziyaretlerimizle kıyaslandığında en çok değişen şey insanların psikolojik durumları.
Gerekli destek sağlanmazsa bölge bu kez başka acı örneklerle gündeme gelebilir. Defne’ye geçmeden önce Narlıca Mahallesi’ndeki kimsesizler mezarlığını ziyaret ediyoruz. Yaklaşık 12 ay geçti, boş mezar taşı ya da sayı yazılı tahta kazıklar az değil. Bu isimsiz bedenlerin hepsi mi, kimsesiz?
Defne’de depremden kısa süre sonra verilen hasar raporları soru işaretleri yaratıyor. Ailesiyle çadırda kalan depremzede Ceylan Mersin, “Evimize az hasarlı dendi ama giremiyoruz. Çocuklardan evden bir şey almalarını istediğimizde ‘Anne ya enkaz altında kalırsam’ yanıtı alıyoruz” dedi. Eşi Erdal Mersin ise “Maddi gücümüz yok. 6 Şubat’ta ölmedik, şimdi ağır ağır ölüyoruz. Hadi ilk üç gün yoktu, yetişemedi devletimiz. Peki şimdi nerede?” ifadeleriyle yaşadıklarını anlattı.
